<font color='#728FCE'><font face=arial>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><font size=3><span><strong>سارة</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>:.............
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ما جاوبته سارة بس عيونها ما فارقت عينه لحظة<span dir=ltr></span>.. وتنهد مايد ويلس يلقمها وهي تاكل بصمت.. واستغربت ليلى منها بس ارتاحت انها ع الاقل</span><span><span dir=ltr></span> كلت.. ويلست تسولف ويا عمها عبدالله اللي كان منهد حيله</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: عمي عشاني سير<span dir=ltr></span> ارقد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3> ..
</font><font size=3>عبدالله: وين بييني النوم ؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>ليلى: حاول يا عمي .. عشاننا .. نحن<span dir=ltr></span> مالنا غيرك الحين</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: ان شالله يا ليلى</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: عمي.. بغيت أسألك</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>عبدالله: شو؟</font>
<font size=3>ليلى: عمي عادي نتم في بيتنا؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>عبدالله: ما يستوي اتمون هني<span dir=ltr></span> بروحكم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: انزين انته اسكن ويانا .. انت ويدوه</font>
<font size=3>عبدالله: وبيتي؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>ليلى<span dir=ltr></span>: ما اعرف.. بس انا ما ابا اظهر من بيتنا</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: يصير خير.. خلي ايام العزا<span dir=ltr></span> تمر على خير وعقبها بنتفاهم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: عمي ومحلات ابويه.. ؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>عبدالله: يا ليلى<span dir=ltr></span> انتي وايد تحاتين.. مب زين عليج.. هالسوالف كلها انا بهتم بها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: خلاص</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: ياللا عيل اذا ما تبون شي بروح</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: لا خلاص تسلم عمي ما قصرت</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: ألحين امايه بتي تبات عندكم</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: هى قالت لي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله<span dir=ltr></span>: تصبحون على خير</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: وانته من اهله. .الله يحفظك</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
------------
</strong></font></span><font size=3><strong><span>روح عبدالله بيته وهو في السيارة غصبن عنه راحت أفكاره لمبارك.. مبارك خسر<span dir=ltr></span> مرته وعياله.. أكيد هالشي بيأثر فيه وفي طريقة إدارته للشركة.. مثل ما هو خسر اخوه</span><span><span dir=ltr></span> ومرته . مبارك خسر مرته وعياله.. ما بجى له حد منهم.. حاول عبدالله ما يتعمق في</span><span><span dir=ltr></span> افكاره بس من كثر ما هو متأثر.. تذكر عبدالله مرته وأول ما دش بيته راح غرفتها على</span><span><span dir=ltr></span> طول.. غرفتها اللي من يوم ما ماتت وهو متجنب يدخلها.. ويلس على الشبرية.. وهو يتذكر</span><span><span dir=ltr></span> ملامح نورة الحلوة.. ويتخيل شكل عيالهم لو كانت بعدها حية.. ولأول مرة من فترة</span><span><span dir=ltr></span> طويلة.. سمح عبدالله لنفسه انه يفكر بها بهالعمق.. وفكر بولد مبارك وبنته وحس براحة</span><span><span dir=ltr></span> بسيطة انه ما عنده عيال وعمره ما بيحس بإحساس الخسارة اللي مبارك حاس به الحين</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>بس وهو يطالع الغرفة اليديده فكر بحياته.. وحياة عيال اخوه.. وتساءل في داخله<span dir=ltr></span> اذا كان المفروض انه يتزوج؟ عشانهم ع الاقل؟؟ بس للأسف .. ما عنده رغبة بهالشي</span><span><span dir=ltr></span>.. ولا لقى اللي ممكن تملا له حياته وقلبه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>في هاللحظة دشت عليه أمه وهي<span dir=ltr></span> مصدومة ويوم شافته يالس بروحه فكرت تخليه بس غيرت رايها ودشت ويلست حذاله.. وهو يوم</span><span><span dir=ltr></span> شافها باسها على راسها وابتسم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: انا يوم شفت باب هالغرفة مبطل تحريت<span dir=ltr></span> حرامي داش البيت</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله (يبتسم بحزن): اشتقت لها</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: كلنا<span dir=ltr></span> اشتقنا لها.. بس هاذي حكمة رب العالمين ولازم نرضى بها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>اطالعها عبدالله وهي<span dir=ltr></span> منزلة راسها.. أمه رغم انه قلبها يحترق على ولدها وعيال ولدها اللي تيتموا فجأة</span><span><span dir=ltr></span> .. رغم هذا اتم قوية عشانهم كلهم.. تعرف مسئولياتها وتعرف انهم يستمدون قوتهم من قوتها</span><span><span dir=ltr></span> هي.. واحترم هالشي فيها وايد.. أحترم انها ما انهارت ولا غرقت في حزنها.. وفكر</span><span><span dir=ltr></span> بأنانيته هو.. اللي حرمها طول هالسنين من فكرة انه يكون له زوجة وعيال.. وخلاها</span><span><span dir=ltr></span> تحاتيه هالفترة بطولها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: قوم ارقد يا ولدي وارتاح .. وباجر اباك في<span dir=ltr></span> سالفة ظرورية</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>عبدالله: أي سالفة؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: صالحة اليوم في العزا يلست<span dir=ltr></span> تخربط وايد.. باجر بخبرك لازم ارد بيت المرحوم الحين العيال يتريوني</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله<span dir=ltr></span>: شو قالت صالحة؟؟؟ هاذي ما تي الا وهي تيرير مشاكلها وراها؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>أم أحمد: لا تشغل<span dir=ltr></span> بالك يا عبدالله خرابيط حريم .. أنا ما عندي سالفة يوم خبرتك الحين.. ماباك</span><span><span dir=ltr></span> تحاتي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: خلاص باجر عقب ما يروحون الرياييل من الميلس بيي ايلس عندكم في<span dir=ltr></span> البيت وخبريني</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: ان شالله.. وينه عبدالحميد خاري؟؟ اباه<span dir=ltr></span> يوصلني</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: هى خاري يترياج.. ونجمة تترياج في الصالة</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: زين<span dir=ltr></span> عيل .. تصبح على خير</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله : وانتي من اهله الغالية</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وطلعت أم أحمد<span dir=ltr></span> بخطواتها الثجيلة وروحت بيت ولدها أحمد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>يلس عبدالله شوي في غرفة مرته<span dir=ltr></span> وعقبها طلع وراح غرفته عشان يرقد.. بس قبل لا يغلق تيلفونه ..رن.. وكان المتصل سهيل</span><span><span dir=ltr></span> المحامي.. واستغرب عبدالله لأنه كان وياه اليوم في العزا .. شو يبا منه</span><span><span dir=ltr></span> الحين؟</span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>عبدالله: ألو..هلا سهيل</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>سهيل: اهلين شحالك عبدالله؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>عبدالله<span dir=ltr></span>: الحمدلله .. سهيل زيغتني.. متصل هالحزة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سهيل: اوه اسمح لي عبدالله بس نسيت<span dir=ltr></span> أسئلك.. تباني اعطي الموظفين اجازة ولا يداومون باجر؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>عبدالله: لا برايهم خل<span dir=ltr></span> يداومون.. يعرفون شغلهم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سهيل: انزين اتصل بي علي بن يمعة</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: هى<span dir=ltr></span>.. بلاه؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>سهيل: سمع عن الحادث وكان يبا رقمك.. وقال باجر بيي يعزيك</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله<span dir=ltr></span>: ما يقصر</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سهيل (بعد تردد): عبدالله؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: .. شو تبا تقول يا سهيل<span dir=ltr></span>.. شفيك متردد؟</strong></span></font><span>
<strong><font size=3>سهيل: ما بتسير.... تعزي.. مبارك؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>انصدم عبدالله من سؤال سهيل<span dir=ltr></span> وتم ساكت فترة.. : خله هو ايي يعزيني.. هو اللي تسبب في الحادث</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>سهيل: هذا<span dir=ltr></span> قضاء وقدر.. لا تظلم الريال يا عبدالله</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: مب ساير يا سهيل.. ما اروم<span dir=ltr></span> اسير له</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سهيل: أنا باجر بسير له</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: تعذر لأبوه عني .. أبوه ريال<span dir=ltr></span> طيب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سهيل: ان شالله.. خلاص بخليك الحين تصبح على خير</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: وانته من<span dir=ltr></span> اهله</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>تنهد عبدالله يوم بند عنه سهيل وقرر ما يغلق تيلفونه.. يمكن<span dir=ltr></span> يحتاجونه عيال اخوه .. ورقد على طول من التعب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
---------------
</strong></font></span><font size=3><strong><span>في<span dir=ltr></span> بيت المرحوم أحمد بن خليفة .. رقدت أم أحمد في غرفتها.. ونزلت ليلى من فوق عقب ما</span><span><span dir=ltr></span> رقدت أمل وخالد.. وكان مايد يالس في الصالة ويا سارة ومحمد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: سارونا<span dir=ltr></span> تعالي بنسير نرقد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>لفت سارة ويهها على مايد واطالعته بنظرة توسل</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد<span dir=ltr></span>: ليلى.. خليها بترقد هني ويايه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>تنهدت ليلى: على هواكم .. انا تعبانة بسير<span dir=ltr></span> ارقد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>محمد: لاتحاتين.. أنا بتم وياهم</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: صدقني من كثر التعب ما بحاتي<span dir=ltr></span> ولا بفكر حتى.. انتوا خليتوا فيه عقل؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>محمد كان يعرف انها مقهورة من سارة<span dir=ltr></span> وسكوتها الغريب.. وعنادها.. وما يلومها يحليلها وايد تحملت اليوم .. فوق طاقتها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>محمد: تصبحين على خير</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى : وانتوا من اهله</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>راحت ليلى غرفتها<span dir=ltr></span> عشان ترقد .. ورقد محمد ع القنفة في الصالة ومايد فرش له تحت هو وسارة.. ما كان يبا</span><span><span dir=ltr></span> يسير غرفته.. ولا محمد.. يحسون بالأمان وهم في الصالة.. و سارة رقدت حذال مايدوهي</span><span><span dir=ltr></span> حاظنة دانة</span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>محمد كان مستغرب من سارة اللي على كثر ما كان مايد مأذنها كان هو<span dir=ltr></span> أول واحد التفتت له في أزمتها هاذي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد تم يطالع اخته فترة قبل لا<span dir=ltr></span> يرقد.. يوم لقى سارة حس في داخله انه أمه ردت له ولو للحظة .. سارة كانت قريبة وايد</span><span><span dir=ltr></span> من كلثم.. كانت متعلقة فيها بشكل فظيع ومعتمدة عليها في كل شي.. ونادرا ما كانت</span><span><span dir=ltr></span> أمهم تيلس وياهم وسارة مب في حظنها.. عشان جذي كل ما اطالعها كان يتذكر امه.. وفي</span><span><span dir=ltr></span> النهاية رقد .. كلهم كانوا تعبانين.. اليوم هذا كان من أطول الايام اللي مرت</span><span><span dir=ltr></span> عليهم.. وأسوأها على الاطلاق</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
---------------</font><?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p></strong></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><span lang=ar-ae style="font-family: arial"><o:p><font size=3><strong> </strong></font></o:p></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><font size=3><strong><span>عقب فترة.. نش مايد على صوت صياح ولاحظ انه محمد راقد ع القنفة ويوم التفت على سارة<span dir=ltr></span> شافها يالسة وحاظنة ركبها وتصيح.. ويلس واقترب منها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد: سارة؟ شو فيج؟ شي<span dir=ltr></span> يعورج؟ أزقر لج ليلى؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ما ردت عليه سارة بس يوم وقف عشان يزقر ليلى يرته من إيده<span dir=ltr></span> بتعب ورد ييلس.. كان خاطره يعرف شو اللي تفكر فيه؟ وليش طلعت من البيت؟؟ بس هالصمت</span><span><span dir=ltr></span> اللي فاجأتهم فيه محيرنه اكثر</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>غمظت سارة عيونها بس الدموع استمرت تنزل<span dir=ltr></span> وخلت عمرها راقدة وتنهد مايد ورقد حذالها وهو يحس بالألم في قلبه يرد له مرة</span><span><span dir=ltr></span> ثانية</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
------------</font><o:p></o:p></strong></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><span lang=ar-ae style="font-family: arial"><o:p><font size=3><strong> </strong></font></o:p></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><font size=3><strong><span>مرت أيام العزا بحزن وكآبة.. بس الألم اللي يحسون به عيال أحمد بدا يخف شوي.. ورغم<span dir=ltr></span> انه حياتهم عمرها ما بتكون نفس قبل ، بس حاولوا يقنعون نفسهم إنهم راضين باللي</span><span><span dir=ltr></span> عندهم.. وانه الحياة تستمر..ليلى كانت تحاول طول الوقت إنها تكون مبتسمة.. وما تفكر</span><span><span dir=ltr></span> بحميد.. وبأمها وأبوها.. بس فليل.. يوم الكل يرقد.. واتم هي بس .. في صراع فظيع ويا</span><span><span dir=ltr></span> النوم.. ترد أفكارها لحميد.. لروحه الطيبة وابتسامته الحلوة.. وملامحة اللي كانت</span><span><span dir=ltr></span> تخليها تذوب من المستحى.. حميد راح وضحكته راحت وسعادتها ومستقبلها وياه راح</span><span><span dir=ltr></span>.. وضاع.. للأبد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد كان هادي ومطيع طول هالفترة وليلى حست إنها وايد مشتاقة<span dir=ltr></span> لمايد الأولاني اللي يسولف ويظحك.. وحاولت وياه كم مرة بس كل اللي تحصله منه</span><span><span dir=ltr></span> ابتسامة باهته.. وسارة تمت على حالتها ساكتة ومتعلقة بمايد .. كان كل شي خارج عن</span><span><span dir=ltr></span> سيطرة ليلى وهذا اللي كان متعبنها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>نشت ليلى صباح يوم السبت الساعة 6<span dir=ltr></span> وراحت المطبخ تشوف البشاكير وتشرف على الريوق بنفسها.. مثل ما كانت أمها تسوي قبل</span><span><span dir=ltr></span>.. ويوم ردت الصالة شافت يدوتها يالسة تحت عند القنفة وابتسمت وراحت تيلس وياها.. عقب</span><span><span dir=ltr></span> ما باستها على راسها وحظنتها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: صبحج الله بالخير يا احلى انسانة في<span dir=ltr></span> الوجود</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: هههههههه أسميج لوتيه .. صبحج الله بالنور والسرور</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ابتسمت ليلى وقالت يدوتها وهي تصب لها قهوة.. ليش تعذبين عمرج البشاكير يعرفن<span dir=ltr></span> شغلهن</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: لا عذاب ولا شي.. أحب شغل البيت</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: ليلى.. شو رايج<span dir=ltr></span> انتي واخوانج تسيرون تيلسون عند عمج عبدالله..؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ليلى تظايجت يوم سمعت هالطاري<span dir=ltr></span>.. كانت مصرة اتم هني في بيتهم وعمها أكثر من مرة عرض عليها تنتقل عنده وخالوتها صالحة</span><span><span dir=ltr></span> بعد وايد تحن عليها وكل يوم تتصل وتسألها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: يدوه انا ما بودر بيت ابويه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: بس يا بنيتي ما يستوي تيلسون هني بروحكم</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: يدوه .. محمد<span dir=ltr></span> ماشالله ريال وبعدين (ابتسمت).. انتي ويانا</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: مابا اثجل عليكم يا<span dir=ltr></span> ليلى</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: أفاااااا... انتي تثجلين علينا؟؟ هذا بيتج قبل لا يكون بيتنا يا أم<span dir=ltr></span> أحمد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ضحكت ام احمد : فديتج يا ليلى</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: فديت هالضحكة يا ربي لا<span dir=ltr></span> تحرمني منها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وهم يسولفون طلع محمد من غرفته وياهم الصالة وسلم عليهم وقعد على<span dir=ltr></span> القنفة وهو يتنهد بصوت عالي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: محمد؟ شو فيك؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>اطالعها محمد ونزل راسه<span dir=ltr></span>.. بس ما رد عليها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>أم أحمد: شو فيك يا ولدي؟ حد مظايجنك؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>محمد: لاء.. يدوتي<span dir=ltr></span>.. أنا... أبا حد يتصل الكلية يشوف اسماء المقبولين طلعت ولا لاء</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>سكتت ليلى وهي<span dir=ltr></span> تطالعه بحنان.. وتذكرت انه كان ناوي يروح ويا ابوها عشان يطلع النتيجة .. بس الله</span><span><span dir=ltr></span> ما كتب هالشي.. وفي غمرة أحزانها ومشاغلها نست هالسالفة تماما وهو يحليله ما</span><span><span dir=ltr></span> ذكرها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: عندك الرقم؟</font>
</strong></span><font size=3><span><strong>محمد: هى عندي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: انزين ليش ما تتصل<span dir=ltr></span> بهم؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>محمد (بخجل): لا.. انتي اتصلي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ابتسمت ليلى وقالت: من عيوني.. كم محمد<span dir=ltr></span> عندي انا؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ابتسم محمد ووقفت ليلى عشان تروح وياه غرفته وتاخذ الرقم وبالمرة<span dir=ltr></span> بتتصل من تيلفونه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: لا تبطون عليه ردوا بسرعة طمنوني</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: ان<span dir=ltr></span> شالله يدوه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>دشت ليلى غرفة محمد واتصلت بالكلية ومحمد يالس حذالها يراقب<span dir=ltr></span> ملامحها بلهفة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وعقب مكالمة استمرت دقايق بندت ليلى وعضت على شفايفها وهي<span dir=ltr></span> منزلة راسها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>محمد (بلهفة): ليلى تكلمي.. شو قالوا لج؟؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>اطالعته ليلى<span dir=ltr></span> بحزن: محمد.. ما قبلوك</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ضحك محمد: أدري انج تقصين عليه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: لا والله<span dir=ltr></span> ما اقص عليك.. صج.. ما قبلوك</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>محمد بدا يتنرفز: ليلى!!!!.. ترى والله برد اتصل<span dir=ltr></span> بروحي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: محمد حبيبي ما قبلوك والله العظيم انهم ما قبلوك</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>نزل محمد<span dir=ltr></span> عيونه... : ليش؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ليلى: عشان... محمد انته نظرك ضعيف .. وهذا هو السبب اللي<span dir=ltr></span> خلاهم يرفضونك</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>تم محمد ساكت .. وتذكر انه ابوه حاول يقنعه يسوي عملية<span dir=ltr></span> ليزر قبل لا يروح ويسوي المقابلة والفحوصات.. بس محمد كان خايف وما طاع.. يعني لو</span><span><span dir=ltr></span> سوى العملية شو كان بيستوي؟؟ بس هالخوف اللي ما يقدر يتخلص منه هو اللي منعه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: محمد؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><span><strong>محمد: خلاص ليلى خليني بروحي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: انزين.. بس لا<span dir=ltr></span> تهتم.. بتقدم في ألف مكان غير</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>محمد: يا ليلى أنا كنت احلم بكلية الطيران من<span dir=ltr></span> يوم كنت في صف أول ثانوي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: أدري يا محمد .. بس الدنيا جذي.. ينسد باب في<span dir=ltr></span> ويهك وتنفتح عقبه ابواب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>محمد: أعرف.. ما فيني شي بس ممكن أتم بروحي<span dir=ltr></span> شوي؟؟</strong></span></font><span>
<strong><font size=3>ابتسمت ليلى: أكيد ممكن.. نترياك ع الريوق؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>محمد: لا لا مالي<span dir=ltr></span> نفس</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: خلاص على هواك</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>طلعت ليلى عن أخوها وراحت تيلس ويا يدوتها</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: ها بشري</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>تنهدت ليلى: ما قبلوه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: في<span dir=ltr></span> ذمتج؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>ليلى: هى</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: يحليلك يا محمد</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ياللا هذا نصيبه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: تبين الصدق أحسن له.. شله بالطيايير وعوار الراس اللي ايي من وراهن</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: بس عاد هالشي كان في خاطره</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد: احسن له يجابل شغل<span dir=ltr></span> ابوه</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: الله يعينه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>سكتت ليلى وهي تفكر بعمرها.. وبيدتها<span dir=ltr></span> وباخوانها.. والمسئولية اللي فجأة نزلت على كتوفها... كانت مسئولية فظيعة حسستها</span><span><span dir=ltr></span> بإرهاق ماله حدود.. كرهت عمرها يوم خبرت أخوها انهم ما قبلوه.. بس لازم تكون هي</span><span><span dir=ltr></span> اللي تخبره لأنها العودة.. كرهت نفسها لأنه سارة تغيرت وحست انها هي المسئولة.. هي</span><span><span dir=ltr></span> اللي ما عرفت كيف تنقل</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>لها خبر وقاة أمها وابوها.. وكرهت نفسها أكثر لأنها حاسة<span dir=ltr></span> بحزن كبير على حميد وتفكر فيه طول الوقت أكثر حتى من تفكيرها بأمها وابوها</span><span><span dir=ltr></span>... وتنهدت وهي تفكر انه اعتماد اخوانها كله عليها هي الحين.. ولازم تكون قد</span><span><span dir=ltr></span> المسئولية.. بس أشغال أبوها ومحلاته وتجارته؟؟ مستقبل اخوانها؟؟ منو بيهتم به</span><span><span dir=ltr></span> غيرها.. حياتها قبل كانت بسيطة.. وحدة توها بتعرس وبتطلع من بيت ابوها عشان تكون</span><span><span dir=ltr></span> اسرتها الخاصة.. والحين.. فجأة .. تلاقي عمرها أم ولخمسة أطفال</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..!!
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد<span dir=ltr></span>: ليلى؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ها؟</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>
</font><font size=3>أم أحمد: وين سرحتي الله يهديج؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>ليلى: كنت افكر<span dir=ltr></span> باخواني.. بسير اقعدهم بسهم من الرقاد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>أم أحمد: هى قعديهم عشان نتريق</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ان شالله يدوه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>في غرفته ، كان محمد يالس على الشبرية ويصيح<span dir=ltr></span> بصمت.. الشي الوحيد اللي كان واثق انه بينجح فيه.. خلاص انتهى.. حلمه انه يكون طيار</span><span><span dir=ltr></span> .. وحلم ابوه.. رفضوه عشان شي بسيط.. وتافه.. شو يعني نظره ضعيف؟؟ في اختراع اسمه</span><span><span dir=ltr></span> عدسات ونظارات.. ليش هالظلم؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وعقب ما فرغ كل شحنته من الصياح والشعور بالألم<span dir=ltr></span>.. رد يفكر بليلى.. وحس بإحساس فظيع بالذنب وانه تافه.. ليلى فقدت خطيبها ومستقبلها في</span><span><span dir=ltr></span> هالحادث.. وأكيد هالشي مأثر عليها.. ورغم هذا متحملة وتبتسم وساكتة.. وتحاول بكل</span><span><span dir=ltr></span> طريقة إنها تكون أم بديلة لهم.. وهو يالس يتحسر على شي ثانوي مثل الكلية؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>تنهد محمد وغسل ويهه وطلع في الصالة عشان يتريق وياهم.. لازم يكون قد<span dir=ltr></span> المسئولية ويثبت للكل انه أبوه خلف ريال وراه.. ويلس حذال يدوته اللي ابتسمت له</span><span><span dir=ltr></span> بحزن وصبت له قهوة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أم أحمد كانت متحسرة على محمد اللي بيكون مصيره انه يكون<span dir=ltr></span> أب ثاني لاخوانه اليهال.. عيال ولدها غامظينها وايد.. كلهم من اكبرهم لأصغرهم</span><span><span dir=ltr></span>.. ومجرد انها تطالعهم تحس بسجاجين في قلبها.. أبوهم كان يحبهم موت وما يقصر عليهم</span><span><span dir=ltr></span> بشي..والحين مهما حاول عبدالله او حاولت هي تعوظهم ما بيقدرون.. بيتمون حاسين</span><span><span dir=ltr></span> بالنقص.. بس أم احمد عاهدت عمرها انها ما تقصر في حقهم وانها تحاول تكون لهم سند</span><span><span dir=ltr></span> وأم ثانية.. وبتساعد هالمسكينة ليلى تتخطى هالمرحلة الصعبة من حياتها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى ركبت الدري بتكاسل .. ما فيها تقعد اخوانها وتلبسهم بس كانت تبا تشغل<span dir=ltr></span> نفسها بأي شي.. ويوم دشت غرفة خواتها انصدمت من اللي شافته .. مايد كان يالس ع</span><span><span dir=ltr></span> الشبرية ويسولف وياهن .. سارة وأمل كانن لابسات ثيابهن وشعرهن مرتب وخالد يالس على</span><span><span dir=ltr></span> صوب يلعب بدبدوب أمل.. والغرفة والفراش مرتب .. والدرايش مبطلة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ابتسم مايد<span dir=ltr></span> يوم شافها وقال: حطيتوا الريوق؟؟؟ والله يوعان</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى كانت بعدها مصدومة وقالت<span dir=ltr></span>: منو لبسهم ورتب الغرفة؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أمل (تبتسم): ميوودي قعدنا من الرقاد.. (وفجأة تمد<span dir=ltr></span> بوزها) ليلى ميوودي شد شعري</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد (بسرعة): شو أسوي بها مب راضية تنش</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ابتسمت له ليلى ابتسامة عريضة : أهاااا.. يعني يوم ما رمت تقعدها شديت<span dir=ltr></span> شعرها؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>مايد: هى عشان مرة ثانية تنش بسرعة.. وما تعذبج انتي اختي حبيبتي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>أمل (وهي تمد بوزها أكثر): ويوم كنا نغسل اسناننا.. خلاني ابلع الماي اللي فيه<span dir=ltr></span> المعجون</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد اطالعها بنظرة شريرة ورد يبتسم لليلى: محد قال لها تسمع كلامي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>لاحظت ليلى انه سارة تبتسم وفي داخلها كانت بتموت من الوناسة انه مايد رد<span dir=ltr></span> لشطانته.. وفي هاللحظة حست بحد يشد جلابيتها من تحت والتفتت وشافت خالد يطالعها</span><span><span dir=ltr></span> ويأشر على مايد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: فديييييييييييتك يا ربي انته بعد شو مسوي بك<span dir=ltr></span> مايد؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><span><strong>خالد (بنبره حادة) : دتت دبنتم مالل ددان مدوودي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ضحكوا كلهم على<span dir=ltr></span> لهجة خالد اللي ما تنفهم.. وعلى شكله وهو معصب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد: ليلى دخيلج ترجمي.. تراني<span dir=ltr></span> ما افهم فرنسي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>اقتربت منه ليلى ببطء وهي تبتسم ابتسامة خبيثة.. وتم مايد<span dir=ltr></span> يطالعها وعيونه مبطلة ع الاخر.. وهجمت عليه فجأة ويودت أياديه الثنتين وهو يصرخ</span><span><span dir=ltr></span>: لالالالالالالا.. خاينة!!! خاينة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>!!!
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: أمولة بسرعة شدي شعره.. بسرعة قبل لا<span dir=ltr></span> يفلت من ايدي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>صرخت أمل بفرح ونطت على مايد اللي كان يرافس وطلعت حرتها فيه<span dir=ltr></span> ومطت شعره من خاطرها وهو يزاعج.. لأنه شعره طويل شوي وأكيد يعوره يوم بينشد</span><span><span dir=ltr></span>.. التفتت ليلى على سارة اللي كانت تطالعهم وتبتسم وقالت: سارونا تعالي.. يوديه ويايه</span><span><span dir=ltr></span> تعالي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ضحكت سارة وركضت ويودته ويا اختها وعقب تفكير.. قرصته بقوة على<span dir=ltr></span> خده</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد: آااااااااااي.. والله بتشوفون والله</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: ههههههه<span dir=ltr></span> ... دواك</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>!!
</strong></font></span><font size=3><span><strong>وخالد اللي كان واقف بعيد ويصفق اقترب منهم ويلس يضحك على مايد</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وفجأة هدته ليلى وشلت خالد وركضت من الحجرة وركضن سارة وأمل وراها وهن يضحكن<span dir=ltr></span> ومايد يالس على الشبرية يتنهد من التعب .. ويوم استوعب انهن شردن زاعج بأعلى صوته</span><span><span dir=ltr></span>: ما علييييييييه.. والله بتشوفن .. حتى انته يا خلود براويك</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وتحت على<span dir=ltr></span> الريوق ولأول مرة من فترة كانوا يسولفون ويضحكون واستانست ليلى انه محمد كان</span><span><span dir=ltr></span> مشاركنهم سوالفهم.. وقررت عقب تيلس وياه وتحاول تخفف عنه شوي.. مع انه ليلى بعدها</span><span><span dir=ltr></span> كانت خايفة على سارة .. لأنها رغم سوالفهم كانت تاكل بهدوء ومن دون ولا كلمة.. ليلى</span><span><span dir=ltr></span> تعرف انه صدمتها كانت قويه وغياب امها عنها خلاها تفقد اهتمامها في كل شي حواليها</span><span><span dir=ltr></span>.. وأكثر من مرة لاحظت ليلى انه يوم مايد يبتعد عن سارة تبدا تصيح وتلحقه.. بس ليلى</span><span><span dir=ltr></span> عاذرتنها.. اللي مرت به مب شوية.. وشوقها لأمها اكيد اكبر من اللي ممكن يتوقعونه</span><span><span dir=ltr></span>.. ليلى بروحها تحس بعمرها انها بتنهار ساعات وتحس انه اصابعها ترتجف كل ما حاولت تسوي</span><span><span dir=ltr></span> شي .. كله من توترها وخوفها.. بس تحاول ما تبين هالشي لاخوانها وتحاول تكون قويه</span><span><span dir=ltr></span> جدامهم عشان مصلحتهم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
------------------</font><span dir=rtl></span><font size=3> <span lang=ar-ae><o:p></o:p></span></font></strong></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><span lang=ar-ae style="font-family: arial"><o:p><font size=3><strong> </strong></font></o:p></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><font size=3><strong><span>في الشركة، كان عبدالله قاعد في مكتبه يتابع الشغل اللي فاته في أسبوع العزا<span dir=ltr></span>.. المشاريع اللي لبسها من خاطره في اسبوع العزا كلها كانت تترياه على طاولة المكتب</span><span><span dir=ltr></span>.. شكوى من مدير العمال في مشروع النادي الرياضي في راس الخيمة.. يقول انه العمال ما</span><span><span dir=ltr></span> يبون يشتغلون الظهر.. تنهد عبدالله وحط الورقة على صوب.. مجموعة الاوراق اللي شلهم</span><span><span dir=ltr></span> عقب كانن تقارير وتصاميم الفندق اللي بيسوونه في دبي.. المهندس مطرش نسخة من</span><span><span dir=ltr></span> التصاميم وخرايط الفندق.. والسكرتيرة كاتبة ملاحظة انه المهندس بيي يشوفه اليوم</span><span><span dir=ltr></span> وبييب وياه النموذج اللي يباه علي بن يمعة عشان يشوفه.. ابتسم عبدالله وهو يفكر</span><span><span dir=ltr></span> بعلي بن يمعة.. رغم انه الريال ما قصر ويا العزا .. ويلس وياه.. بس بعده مب مرتاح</span><span><span dir=ltr></span> له.. في شي في داخله ينفر منه.. بس عقب باجر عبدالله بيسير يقعد في دبي اسبوع عشان</span><span><span dir=ltr></span> يشرف على بداية الشغل في الفندق.. هالمشروع كبير وايد ولازم يشرف عليه بنفسه.. وفي</span><span><span dir=ltr></span> هالفترة اللي بيقعدها في دبي بيتعرف على علي اكثر</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>فكر عبدالله بعيال اخوه<span dir=ltr></span> اللي بيغيب عنهم هاليومين بس ما يعتقد انه هالشي بيأثر عليهم وايد لأنه امه عندهم</span><span><span dir=ltr></span>.. وفكر بمبارك.. لين الحين شركته ما ابتدى الدوام فيها ومشاريعه موقفة والعمال في</span><span><span dir=ltr></span> اجازة.. اليوم سأل سهيل عنه وقال له انه بعده حابس عمره في البيت .. تنهد عبدالله</span><span><span dir=ltr></span> وقال في خاطره الله يعينه ويصبره</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>في هاللحظة رن تيلفونه وابتسم عبدالله وهو<span dir=ltr></span> يشوف الرقم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: هلا والله</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: صباح الخير عمي<span dir=ltr></span> عبدالله</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: صباح الورد والياسمين</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: عمي مشغول؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>عبدالله<span dir=ltr></span>: افضي لج عمري غناتي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: تسلم عمي.. أبا اسير كارفور اخذ اغراض للبيت<span dir=ltr></span> الثلاجة فاظية ما فيها شي.. ممكن توديني؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>استحى عبدالله وحس انه مقصر وياهم<span dir=ltr></span> وايد.. وقال: ان شالله غناتي.. دقايق وبكون عندكم</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: مشكور عمي ما<span dir=ltr></span> تقصر</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>بند عنها عبدالله وودر الاوراق اللي في ايده وطلع من المكتب.. وقال<span dir=ltr></span> للسكرتيرة انه بيطلع لمدة ساعة تقريبا وبيرد.. ابتسمت له السكرتيرة وهو طالع.. كانت</span><span><span dir=ltr></span> متخبلة عليه.. بس تعرف انه مب حاس حتى بوجودها.. مثلها مثل كل الموظفات في الشركة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
--------------
</strong></font></span><font size=3><strong><span>قبل لا تطلع ليلى من البيت ويا عمها.. لحقها مايد<span dir=ltr></span> وخذها على صوب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد: ليلى حبيبتي.. ييبي لي كرتون لبان ريجليز.. وثلاث قواطي<span dir=ltr></span> برينجلز بالكاري</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: ليش ؟؟ شو بتسوي في هذا كله؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>مايد: ليلى لو سمحتي<span dir=ltr></span> من دون أسئلة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ان شالله.. استاذ مايد أي أوامر ثانية</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد: لا .. بس</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ياللا فارج</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد : على فكرة</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: شو؟؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>مايد: ترا شيلتج<span dir=ltr></span> مجلوبة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>شهقت ليلى وفعلا كانت لابسة شيلتها بالجلب وهي مب حاسة وضحك عليها<span dir=ltr></span> مايد وهي تعدل شيلتها وابتسمت له ليلى واطالعته وهو يرد ينسدح حذال يدوته اللي اكنت</span><span><span dir=ltr></span> يالسة تسولف لسارة وأمل عن زمان أول وكيف كانوا يساعدون اهلهم في شغل البيت من يوم</span><span><span dir=ltr></span> كانوا يهال.. وأمل وسارة مبطلين حلوجهم ومنتبهين على كل كلمة تقولها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ابتسمت<span dir=ltr></span> ليلى بحزن.. كانت فعلا حزينة.. انه الحياة بتستمر رغم وفاة أمها وابوها.. بس في نفس</span><span><span dir=ltr></span> الوقت مرتاحة انه اخوانها تقريبا تخطوا هالمرحلة.. خلهم يفرحون ويعيشون ويخلون</span><span><span dir=ltr></span> الحزن حقها هي.. هاذيلا يهال .. حياتهم بعدها ما ابتدت.. لازم تحاول قد ما تقدر</span><span><span dir=ltr></span> انها تنسيهم.. وتملى حياتهم فرح وسرور.. بس بالنسبة لها هي.. حياتها انتهت ويا اللي</span><span><span dir=ltr></span> راحوا.. اندفنت ويا ابوها وامها.. وحميد.. مستحيل ترضى بأي ريال عقب حميد.. حياتها</span><span><span dir=ltr></span> بتكون لأخوانها وبس</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وفجأة .. تذكرت شي .. واطالعت ايدها.. خاتمها .. خاتم<span dir=ltr></span> خطوبتها بعده في ايدها نست تفصخه.. تحسسته ليلى بأصابعها وفكرت تتخلص منه.. بس تعرف</span><span><span dir=ltr></span> انها ما تقدر.. هالخاتم ذكرى من حميد.. ذكرى من الزمن اللي راح.. من حياتها اللي</span><span><span dir=ltr></span> ضاعت.. من لحظة كانت فيها اسعد مخلوقة في الدنيا</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>اطالعته ليلى بحزن وما<span dir=ltr></span> انتبهت لعمها اللي كان واقف وراها يطالعها وهي تطالع خاتم الخطوبة وعلى ويهه نظرة</span><span><span dir=ltr></span> تعاطف خلت ليلى تتألم.. بس بصعوبة شديدة ابتسمت له وسلمت عليه ودخلته صوب يدوتها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>سلم عبدالله على امه وعيال اخوه.. ويلس وياهم يتقهوى</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>محمد: عمي<span dir=ltr></span>.. طلعت نتايج الكلية ... (نزل راسه).. ما قبلوني</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله ابتسم له: وشو يعني ما<span dir=ltr></span> قبلوك..؟ انته مب محتاي لهم.. نسيت انك ريال البيت الحين ولازم تمسك شغل</span><span><span dir=ltr></span> ابوك؟؟</span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>محمد حس بفخر كبير لأنه عمه واثق فيه لهالدرجة ولأنه قال له انه ريال<span dir=ltr></span> البيت جدام اخوانه كلهم.. : بس عمي انا ما اعرف شي عن التجارة.. ولا اعرف ادير</span><span><span dir=ltr></span> المحلات</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله (وهو ياخذ خالد وايلسه في حظنه): وانا وين رحت؟؟؟ انا بعلمك<span dir=ltr></span> كل شي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ابتسم محمد: ما تقصر عمي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد: وانا؟؟؟ انا بعد ابا<span dir=ltr></span> اشتغل</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: هههههههه</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong> ...
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: انته خلص الابتدائي اول</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد<span dir=ltr></span>: ذليتينا ويا هالجملة. .والله اني حفظتها من كثر ما تعيدينها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: بعدك<span dir=ltr></span> صغير ع الشغل يا مايد</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>مايد: يا سلام؟؟ ومحمد؟</font>
</strong></span><font size=3><span><strong>محمد: أنا ريال</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد<span dir=ltr></span>: عيل انا شو؟؟ قطوة؟؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>عبدالله: ههههههه ... لا يا مايد محشوم.. بس عاد الحين<span dir=ltr></span> الدور على محمد يتعلم عشان يمسك شغل ابوه.. وانته يوم بتخلص الثانوية بيكون شغلك</span><span><span dir=ltr></span> عندي بعلمك عشان تكون مقاول</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>مايد (ببراءة): يا سلالالالالالام.. يعني شركتك<span dir=ltr></span> بتكون حقي... سمعت يا محمد؟؟</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>
</strong></font></span><font size=3><strong><span>حست أم أحمد بنغزة في قلبها واطالعت عبدالله بسرعة<span dir=ltr></span> وعبدالله فهم نظرتها بس تجاهل الموضوع وقال لمايد: اكيد بتكون شركتك ... يخسي حد</span><span><span dir=ltr></span> غيرك ياخذها</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>مايد: خلاص عيل انا ما بكمل دراسة</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>محمد: شو هو على كيفك؟؟<span dir=ltr></span> غصبن عنك بتكمل</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: عمي عبدالله اذا يلسنا نسمع سوالفهم ما بيخلصون لباجر</strong></span></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>عبدالله: ياللا عيل نسير؟</font>
</strong></span><font size=3><span><strong>ليلى: هى</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وقفت ليلى وسطلعت ويا عمها<span dir=ltr></span> عبدالله .. وفي السيارة</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>ليلى: عمي.. عادي العصر توديني العيادة..؟</font>
</strong></span><font size=3><span><strong>عبدالله<span dir=ltr></span>: خير يا ليلى شي يعورج؟</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ليلى: لا الحمدلله ما فيني الا الخير بس ابا افحص خالد<span dir=ltr></span> واطمن انه ما فيه شي</span><span dir=ltr></span></strong></font><span><span dir=ltr></span><strong><font size=3>..
</font><font size=3>عبدالله: ليش يا ليلى .. لاحظتي شي متغير فيه؟</font>
</strong></span><font size=3><strong><span>ليلى<span dir=ltr></span>: لا بس الاحتياط واجب</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>...
</strong></font></span><font size=3><span><strong>عبدالله: في هاذي صدقتي</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>ليلى: وسارة بعد حالها مب<span dir=ltr></span> عايبني</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>عبدالله: سارة مصدومة ولا تنسين انها كانت دلوعة امها .. اصبري عليها<span dir=ltr></span> شوي وبترد شرات قبل</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><span><strong>ليلى: ان شالله</strong></span></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><font size=3><strong><span>وعقب ما اشترت ليلى كل اللي<span dir=ltr></span> محتايتنه من السوق ردها عبدالله البيت ورد هو للشركة عشان يشوف اشغاله.. وأول ما</span><span><span dir=ltr></span> دشت ليلى البيت ووراها الخدامة اللي كانت شالة الاكياس ركض لها مايد وقال: يبتي لي</span><span><span dir=ltr></span> الاغراض اللي وصيتج تيبينهم؟؟</span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial">
</span><font size=3><strong><span>ليلى: هى يبتهم.. بتحصلهم هني في<span dir=ltr></span> الاجياس</span><span dir=ltr></span></strong></font><span dir=ltr style="font-family: arial"><span dir=ltr></span><font size=3><strong>..
</strong></font></span><strong><font size=3><span>ابتسم مايد وطلع اللي طلبه من الاجياس وركض غرفته وليلى تطالعه<span dir=ltr></span> وتظحك.. وعلى طول غيرت ثيابها وراحت المطبخ عشان تسوي لهم الغدا ويا البشاكير</span><span><span dir=ltr></span>..</span></font><span lang=ar-ae style="font-family: arial"><o:p></o:p></span></strong></p><span dir=ltr style="font-size: 10pt; color: black; font-family: tahoma">
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><span lang=ar-ae><o:p><font face="times new roman" size=3><strong> </strong></font></o:p></span></p>
<p class=msonormal dir=rtl style="margin: 0in 0in 0pt"><span><strong>عقب فترة.. نش مايد على صوت صياح ولاحظ انه محمد راقد ع القنفة ويوم التفت على سارة<span dir=ltr></span> شافها يالسة وحاظنة ركبها وتصيح.. ويلس واقترب منها</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong>..
مايد: سارة؟ شو فيج؟ شي</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong> يعورج؟ أزقر لج ليلى؟؟
ما ردت عليه سارة بس يوم وقف عشان يزقر ليلى يرته من إيده</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong> بتعب ورد ييلس.. كان خاطره يعرف شو اللي تفكر فيه؟ وليش طلعت من البيت؟؟ بس هالصمت</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong> اللي فاجأتهم فيه محيرنه اكثر</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong>..
غمظت سارة عيونها بس الدموع استمرت تنزل</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong> وخلت عمرها راقدة وتنهد مايد ورقد حذالها وهو يحس بالألم في قلبه يرد له مرة</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong> ثانية</strong></span><span><span dir=ltr></span><strong>..
------------</strong></span><span lang=ar-ae><o:p></o:p></span></p></span></font></font>
مواقع النشر (المفضلة)